Wie zijn wij?

Verwondering wordt bewondering

Als klein manneke was ik altijd wat gefascineerd door Moeder Aarde. Hetgeen Zij voortbrengt, is toch ronduit fenomenaal, nietwaar? Ik was daar serieus verbaasd over. Hoe kon het zijn dat zaadjes groenten werden? Meer nog, hoe kon het zijn dat graan brood werd, of pasta, of zelfs bier? Hoe kon dat toch? Verbaasd dus, zeg maar verwonderd. En uiteindelijk is die verwondering verworden tot bewondering…

Ik weet nog goed hoe mijn moeder in de weer was in de keuken. Aanvankelijk een aanrecht vol bloem en even later stond er dampende pizza op tafel. Mijn grootmoeder die kramiek pleegde te bakken of van varkenspoten- en oren heerlijke kipkap maakte. Wij die krieken gingen plukken en wat later stond mijn vader kriekenwijn te bottelen in de kelder. Van ruwe grondstof tot afgewerkt product met behulp van een bewonderenswaardige kennis van diezelfde pure grondstof, dat vond ik geweldig.

Klein manneke werd tiener, werd nadien zogezegd volwassen en leerde Elke kennen. Twee kinderen later beslisten we om via haar werk – het ontwikkelen van veevoederadditieven - naar het buitenland te trekken. Eerst enkele jaren Singapore en dan een vervolg in Zuid-Afrika.

Bakkersopleiding in Zuid-Afrika

En daar in Zuid-Afrika kwam dat klein mannekes-gedoe weer bovendrijven na een bakkersopleiding. Gegeven door een jong gastje met enorm veel productkennis en behept met een vrij cynische blik op de Zuid-Afrikaanse brood- en patisseriecultuur. Dat gezond cynisme begon ik te verstaan na het meedraaien in enkele bakkerijen. De schellen zijn daar van mijn ogen gevallen.

Direct na mijn eerste ervaringen in het bakkersmilieu hebben wij materialen aangekocht om zelfbedruipend te zijn, zeker inzake brood. Geen bewaarmiddelen, geen toevoegingen, puur meel zoals ze het vroeger maalden. Mijn interesse was toen al beduidend richting zuurdesem geklommen en na enkele geslaagde pogingen stond ik op 1 van de grootste boerenmarkten van Zuid-Afrika brood te verkopen…

“Tiens, en als we dat nu eens in België zouden doen, gij met uw bakgedoe en ikke met de paperassen en kennis van de voedingsindustrie?” vroeg Elke in een onbewaakt moment aan mij en ze staarde met een klein glinsterinkje in de ogen naar het plafond. Soit, het was misschien iets minder romantisch, maar het idee erachter is wat beginnen broeden en uiteindelijk staan we nu voor een nieuw avontuur…